Brief aan Elisabeth
Beste Elisabeth,
Achttien worden, het doet wat met een mens. Een meisje wordt vrouw. Yes I can. Slagroomtaart. Moët et Chandon. Bevlogen speeches. Collectieve glimlach. Streepje emo. Een leven dat je toelacht.
Maar jij bent niet de girl next door, jij bent de kroonprinses. Girlish ben je al lang niet meer, daarvoor is de taak die van kinds af aan naast je meestapt te gewichtig, als een kleverige schaduw. Toen je nog barbiepoppen glamoureus opkleedde, hoorde je al die stem: jij wordt ooit onze nieuwe koningin en je zal er dan net zo chic uitzien. Tijdens je tienerjaren drong het naderhand tot je door dat het dragen van een haute-couturejurk weliswaar ooit tot je koninklijke leefwereld zou gaan behoren, je hoefde maar naar je vader te kijken om te beseffen dat het geen cosy Disneyverhaaltje wordt. Aan de horizon wacht een breed palet aan bloedernstige aangelegenheden je op. Elke dag opnieuw. Uit op jouw onverdeelde aandacht en toewijding, baaldagen niet getolereerd.
Het schrikt je niet af. Zelfzeker sta je op je achttiende verjaardag voor de micro om je speech te geven. Stoer drietalig. Over hoe je optimistisch naar de toekomst kijkt. Dat je nog veel te leren hebt maar het helemaal ziet zitten. Het gaat ook over dankbaarheid, in de eerste plaats naar je ouders toe. Pa en ma grijpen elkaars hand en plengen net geen traan. Natuurlijk is het een voorgekauwde speech: de clichés spatten ervan af en de mediatraining voer je gruwelijk perfect uit. En toch: goed gedaan, beter dan velen hebben ingecalculeerd. Niemand kan nog naast die zelfbewuste jonge vrouw kijken. Je lange, bruine lokken dansen en glanzen. Je ogen glimmen. Je staat er.
Niet iedereen zal even enthousiast zijn. Dat is geen nieuws. Je hebt zij die de monarchie sowieso liever kwijt dan rijk zijn. Je kan er gif op innemen dat sommigen meewarig of ronduit scherp uit de hoek zullen komen. Iets over naïviteit, misschien iets cynisch. Dat Franse Saksen-Coburgaccentje in je overigens vlotte Nederlands. Een schoonheidsvlekje voor de ene, een schandvlek voor de andere. Het zal je niet deren.
Prima, want wij kijken halsreikend uit naar een koningin. Na drie Leopolds, twee Alberts, een Boudewijn en een Philippe wordt jij niet alleen de zevende monarch, je wordt ook de allereerste vrouw op de Belgische troon. Wellicht heb je al van chakra’s gehoord en weet je dat er precies zeven zijn. Dat kan geen toeval zijn, alsof jij de ontbrekende schakel in het Belgische raderwerk bent. Misschien ga je je wel settelen in de regionen van de middelste chakra, daar waar het hart regeert. Misschien word jij wel de kampioene van het luisteren naar de verhalen en noden van je volk. Van het verbinden van mensen en bevolkingsgroepen over grenzen heen. Van het laten shinen van elke onderdaan, het beste in elk van ze naar boven haalt.
Er zijn ook zeven hoofdzonden. Niet dat we je verdenken om je ook maar aan een enkel exemplaar schuldig te maken. Je bent superbeleefd en hebt de etiquette stevig onder de betrouwbare prinsessenknie. Elke aanspreektitel, tafelritueel, aanvaarding of afwimpeling van een dans, het heeft wellicht geen geheimen meer voor je. En toch zouden we het niet erg vinden indien je ook zou leren om wat buiten de lijntjes te kleuren. Dan bedoel ik niet dat we je op een korrelige boulevardbladfoto al tongzoenend willen betrappen met een dubieus heerschap. Evenmin wachten we op een neuspiercing of vlindertattoo – hoewel het je best goed zou kunnen staan. We kijken eerder uit naar meer hart en spontaneïteit op de koninklijke tong. Durf wat meer dan de politiek correcte en voorspelbare zinnen, zoals exemplaren die beginnen met “ik vind dit zeer interessant”, “zeer mooi“ of “zeer belangrijk“. Zeg in plaats daarvan dat de haartjes op je armen komen recht te staan. Of dat je weggeblazen bent en nog steeds aan het wowen bent. Iets “belangrijk” vinden: nog zo’n dooddoener. Als het dat daadwerkelijk is, stel dan dat we geen seconde langer mogen wachten met die eerste stap daarvoor te zetten. Vraag wat daarvoor nodig is en laat ze je op de hoogte houden. Word een inspirerende powervrouw, niet door je kroon maar door je charisma. Een natuurlijke leidersfiguur. Glamoureus, warmhartig, lentefris en competent.
Men zal veel van je verwachten. Duizenden handen zullen moeten worden gedrukt, talloze bezoeken afgelegd, glimachjes geproduceerd, handtekeningen serieel neergekrabbeld, speeches voorgelezen met juiste intonaties. Doe het met toewijding, maar druk je eigen stempel. Breek eens uit. Luister naar je raadgevers en drijf dan toch je zin door, op zijn minst toch af en toe. We willen geen harkerige queen maar hunkeren naar je soepele onbevangenheid, je jeugdige, vrouwelijke touch. Verras ons met een spontane uitspraak. Doe ons lachen met een kwinkslag. Tweet met de regelmaat van de klok iets prikkelend positiefs en vorm dat tegengewicht tegen de Trumps, Poetins, Erdogans en andere stoere jongens van deze wereld waar we niet blijer van worden. Vertel ongefilterd wat spontaan in je opkomt, wat je voelt, alvorens elke zin af te meten aan de wetten van het protocol. Word een koningin van het hart en schitter tegelijk maar lekker op de catwalk van de royals. Maar vooral: blijf altijd jezelf.
We hebben ook niets tegen een creatieve hobby, een coole instagram account of het opduiken van een leuke jongeman aan je zijde. Wat dat laatste betreft, zullen de eerste huwelijkskandidaten binnen niet al te lange tijd discreet naar je toe geschoven worden. Een soort adellijke tinder, met een intelligente posterboyprins als het ideale profiel. Mocht er tussen de aangeleverde kandidaten echter geen relatiemateriaal zitten, geneer je dan niet om ze een voor een weg te swipen en door de paleisramen te turen naar wie daarbuiten zoal rondloopt. Laat je hart spreken. En mocht het moment zijn aangebroken en die zielsverwant zomaar je leven binnenstapt, koester hem dan als een diamant aan je zijde. Laat hem niet in je schaduw blijven sudderen en op commando een tandpastaglimlach produceren wanneer het moment dat vereist. Laat hem niet eeuwig blijven zoeken naar een rol van betekenis, maar laat hem evenmin haantje de voorste spelen. Jij bent en blijft de numero uno, de koningin. Samen vinden jullie beslist het juiste evenwicht. Laat ook daar de liefde regeren.
Ja, het is best veel. Alweer geen nieuws. Sinds vandaag weten we dat je er klaar voor bent. Al deze raadgevingen heb je niet meer nodig. Je zal je eigen weg gaan. De weg van Elisabeth. Zoals het hoort.
Laat me besluiten met je nogmaals proficiat te wensen met je achttiende verjaardag, een van de prettigste mijlpalen uit een mensenleven. Geniet er met volle teugen van, blijf jezelf en sla je vleugels uit! Je bent er klaar voor. Wij ook voor jou.
One Comment on “Brief aan Elisabeth”
Geef een reactie
Recente reacties
 | Rob Alberts op De robotmaaier in onszelf |
| Rob Alberts op Amber de Waanzinnige? |
| Rob Alberts op Beeldenstorm voor beginners |
Hendriks blog 
Taalrijkdom héb je en schrijven kún je! Als oud-journaliste heb ik dat ook en kan ik dat ook. Des te meer kan ik die kwaliteiten waarderen. Zelf ben ik nooit feministe geweest al versloeg ik voor een krant, “in de tijd dat de dieren nog spraken”, de eerste Vrouwendag. Multidimensionaal Mens-zijn is zoveel rijker dan eenzijdigheid. Mooi van jou toch dat je Elisabeth zowel in haar vrouw-en-mens-zijn als in haar koninklijke zending bemoedigt en waardeert. Ik heb de plechtigheid op TV ook gevolgd en kan jouw beschrijving dus optimaal smaken! Helaas heb ik Elisabeth tijdens “haar” plechtigheid” zelden van binnenuit zien lachen. De komende taak die inderdaad als een schaduw om haar jonge leven heen hangt…Mijn kanttekening tenslotte bij jouw pracht tekst: je heb er, bij al wat al op haar frele schouders rust, wel nog een pakje bovenop gelegd -:)!
LikeLike